ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป คือ

• ค่อยเป็นค่อยไป

• ค่อ     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ปลาช่อน. ( ดู ช่อน ).
• ค่อย     ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ. ๒
• ค่อยๆ     ช้าๆ ระมัดระวัง ไม่รีบร้อน เบาๆ เล็กน้อย แผ่วๆ นุ่มนวล เงียบ เบา ทีละน้อย ทีละชิ้น ทีละส่วน ทีละอย่าง ค่อย เรื่อยๆ ทีละเล็กทีละน้อย
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ค่อยๆ เดิน    ย่ํา เดินช้าๆ
• ค่อยๆ แผ่    ค่อยๆ กระจาย
• ค่อยๆ จบสิ้นไป    ค่อยๆจางไป ค่อยๆหมดไป
• ค่อยๆ จางไป    ค่อย ๆ หายไป
• ค่อยๆ หมดไป    ร่อยหรอ หมด ค่อยๆร่วงโรย ค่อยๆเหี่ยวเฉา
• ค่อยๆ หายไป    ค่อยๆหมดไป
• ค่อยๆเลิกไป    ค่อยๆหมดไป
• ค่อยๆ น้อยลง    ค่อยๆ ลดลง ลดลงไปทีละน้อย ค่อยๆ หมด จางหายไป
• ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น    ค่อยๆพัฒนา

• ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปได้
• ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป